Μάχες χαρακωμάτων και νέες καταγραφές

Του Δέδε Λιώνη*

Λίγες μέρες μετά την ολοκλήρωση του 36ου συνεδρίου της ΑΔΕΔΥ, μπορούν να γίνουν κάποιες αρχικές εκτιμήσεις με βάση όσα διαδραματίστηκαν. Πρόκειται για το τρίτο στη σειρά σε συνθήκες επιτροπείας της χώρας (τα δύο προηγούμενα έγιναν το 2010 και το 2013). Θα περίμενε, λοιπόν, κανείς η συμπυκνωμένη εμπειρία των προηγούμενων ετών με τις μεγαλειώδεις νίκες του δημοσιοϋπαλληλικού κινήματος, (ανυποχώρητος αγώνας ενάντια στις διαθεσιμότητες του δημοσίου, τις απολύσεις, την ανορθολογική αξιολόγηση του κ. Μητσοτάκη), αλλά και οι ήττες και οι οπισθοχωρήσεις, να αποτυπωθούν με καθαρό συνδικαλιστικό λόγο στο συνέδριο. Αντί, όμως, να γίνει ουσιαστική συζήτηση για τα κρίσιμα επίδικα, το συνέδριο αναλώθηκε σε μάχες χαρακωμάτων μεταξύ παρηκμασμένων, γραφειοκρατικών, συνδικαλιστικών ηγεσιών.

Όχι από ΔΑΚΕ, ΔΥΣΗΠ στην ένταξη ελαστικά εργαζομένων

Οι δύο πρώτες ημέρες του συνεδρίου χρωματίστηκαν από την εμφανή προσπάθεια της Δημοσιοϋπαλληλικής Ανατροπής, παράταξης προερχόμενης από το χώρο της τοπικής αυτοδιοίκησης της οποίας ηγείται ο Θ. Μπαλασόπουλος, να αλλάξει τους συσχετισμούς στο συνέδριο με δικαστικές αποφάσεις. Πρόθυμο σύμμαχο σ΄ αυτή την προσπάθεια ο κ. Μπαλασόπουλος βρήκε τη ΔΑΚΕ. Η αναστάτωση που προκλήθηκε με την προσωρινή απονομιμοποίηση 41 συνέδρων και 9 Ομοσπονδιών, με πρόσχημα την εκπρόθεσμη καταβολή των εισφορών τους προς την ΑΔΕΔΥ, δημιουργεί κακό προηγούμενο, καθώς κατά αδιανόητο συνδικαλιστικά τρόπο οικονομικοί λόγοι -υπαρκτοί, αλλά δικαιολογήσιμοι- προτάθηκαν ως το μείζον ζήτημα για τη συμμετοχή Ομοσπονδιών και κατά συνέπεια εκλεγμένων συνέδρων στις εργασίες του συνεδρίου. Αυτή η πρωτοφανής απόφαση και ουσιαστική συμπόρευση δύο παρατάξεων, που κατά τα άλλα προσπάθησαν, ανεπιτυχώς, να πείσουν ότι διαφέρουν μεταξύ τους, είναι το πρώτο αρνητικό στοιχείο του συνεδρίου.
Η συζήτηση για την εγγραφή στην ΑΔΕΔΥ των εργαζομένων με ελαστικές σχέσεις εργασίας στο Δημόσιο, η αλλαγή δηλαδή του άρθρου 4 του καταστατικού της ΑΔΕΔΥ, παρότι πλειοψήφησε, συγκεντρώνοντας 248 ψήφους με μόλις 115 κατά, δεν έγινε δυνατό να αποτελέσει καταστατική δέσμευση, καθώς απαιτείται πλειοψηφία ¾. Σ’ αυτό το σημείο αξίζει να δει κανείς τη στάση ΔΑΚΕ και ΔΗΣΥΠ (πρώην ΠΑΣΚΕ), που καταψήφισαν, θεωρώντας, ότι στις σημερινές συνθήκες είναι προς όφελος των εργαζομένων να διατηρείται η οργανωτική πολυδιάσπαση με βάση το εργασιακό καθεστώς κι όχι το κύριο επίδικο της οργανωτικής ενότητας.
Κορυφαία αρνητική στιγμή του συνεδρίου αποτέλεσε η αισχρή προσπάθεια νόθευσης των εκλογών ξανά από την παράταξη της ΔΑΚΕ. Σύνεδρος της ΔΑΚΕ, αφού ψήφισε με τη δική του κάρτα και ταυτότητα, αποπειράθηκε να ψηφίσει για τον κ. Σπανάκη, γραμματέα οργανωτικού της ΝΔ, ο οποίος απουσίαζε εξαιτίας κομματικής υποχρέωσης. Ευτυχώς, έγινε αντιληπτός και τα υπόλοιπα αποτελούν ιστορία… Το ερώτημα, όμως, παραμένει αμείλικτο. Έτσι εννοούν στη ΝΔ την αξιοκρατία, την αριστεία, τη διαφάνεια, τελικά την περίφημη συμφωνία αλήθειας; Αυτό είναι το υπόδειγμα που προτείνουν στους εργαζόμενους, την ίδια στιγμή που στο Δημόσιο είναι νωπές οι πληγές από το κυνήγι μαγισσών για τα περίφημα πλαστά και τους επίορκους δημόσιους υπαλλήλους;

Πρώτη αποτίμηση

Σχετικά με το εκλογικό αποτέλεσμα, μπορεί κανείς να σταθεί στην καταβαράθρωση της ΔΗΣΥΠ, καθώς κατετάγη τρίτη με μεγάλες απώλειες, στην πρώτη θέση της ΔΑΚΕ, αλλά με ποσοστό μικρότερο του 2013, την άνοδο του ΠΑΜΕ (κυρίως λόγω συμμετοχής της ΠΟΕ – ΟΤΑ), τη σταθεροποίηση με μικρή αυξητική τάση των Παρεμβάσεων, τη μειωμένη καταγραφή του ΜΕΤΑ (ΛΑΕ), που οφείλεται στη συμμετοχή μεγάλου μέρους συνέδρων του ενιαίου ΜΕΤΑ με την Ενωτική Αγωνιστική Εκκίνηση (ΕΑΕ), η οποία πραγματοποίησε μια πολύ ελπιδοφόρα πρώτη εμφάνιση. Σ’ αυτή συσπειρώνονται δυνάμεις της ριζοσπαστικής, ανανεωτικής αριστεράς, συλλογικότητες, αλλά και μεμονωμένοι συνδικαλιστές.
Νομίζουμε ότι για την ΕΑΕ, περισσότερη σημασία από το πολύ καλό εκλογικό ποσοστό και τις 13 έδρες στο Γενικό Συμβούλιο της ΑΔΕΔΥ, έχει το ίδιο το εγχείρημα και η πρόθεση για μια καινούρια αρχή σε επίπεδο Συνομοσπονδίας με όλη τη θετική εμπειρία του παρελθόντος, αλλά και τη διατυπωμένη θέση για σύνθεση και δημιουργία μετώπου ενάντια στο νεοφιλελευθερισμό, που κυριαρχεί στα ευρωπαϊκά κέντρα αποφάσεων.
Η μάχη απέναντι στη λογική της αχαλίνωτης αποσάθρωσης των εργασιακών σχέσεων και της υποτίμησης του κόστους εργασίας θα είναι σκληρή και είναι προφανές ότι πρέπει και εμείς οι ίδιοι να ξαναδούμε τα συνδικαλιστικά και αναλυτικά μας εργαλεία, αν σκοπός μας είναι να διαμορφώσουμε το νέο τοπίο σε όλα τα επίπεδα του συνδικαλιστικού κινήματος. Σ’ αυτή την κατεύθυνση η παρουσία της Ενωτικής Αγωνιστικής Εκκίνησης, όπως φάνηκε και στο συνέδριο μπορεί να αποτελέσει μια αρχή.

*Ο Δέδες Λιώνης είναι Μέλος του Γενικού Συμβουλίου της ΑΔΕΔΥ, εκλεγμένος με την Ενωτική Αγωνιστική Εκκίνηση.

Πηγή:  Η Εποχή