Μπερτολτ Μπρεχτ - Το Τραγούδι της Απεργίας

Μπερτολτ Μπρεχτ - Το Τραγούδι της Απεργίας

Του φόβου σπάσε ποια  το νήμα και τη μιζέρια μιας ζωής.

Βγες έξω, σύντροφε! Ρίσκαρε Τη δεκάρα, που ούτε δεκάρα πια δεν είναι 
Τον τόπο για ύπνο που πάνω του πέφτει η βροχή 
Και της δουλιάς τη θέση που αύριο θα χάσεις! 
Μπρος, στο δρόμο έξω! Αγωνίσου! 
Να περιμένεις πια δε γίνεται, είναι αργά πολύ! 
Βοήθα τον εαυτό σου βοηθώντας μας:

Κάνε πράξη την αλληλεγγύη!
Βγες έξω, σύντροφε, αντιμέτωπος με τα όπλα και 
Διεκδίκησε το μεροκάματό σου! 
Σαν ξέρεις πως δεν έχεις τίποτα να χάσεις 
Όπλα αρκετά οι αστυνόμοι τους δεν έχουν! 
Μπρος, στο δρόμο έξω! Αγωνίσου! 
Να περιμένεις πια δε γίνεται, είναι αργά πολύ! 
Βοήθα τον εαυτό σου βοηθώντας μας: Κάνε πράξη 
Την αλληλεγγύη!


Γραμμένο τόσα χρόνια πριν και ακόμα απόλυτα επίκαιρο....!


ΜΠΕΡΤΟΛΤ ΜΠΡΕΧΤ
Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ

Μιαν ορισμένη μέρα σ ολόκληρη την Ισπανία σταμάτησαν οι εργάτες τις μηχανές.

Κρύα στεκότανε τα τρένα πάνω στις ράγες. 

Δίχως το φως βρεθήκανε τα σπίτια όπως κι οι δρόμοι και τα τηλέφωνα ένας σωρός άχρηστα μαραφέτια είχανε γίνει. 

Οι απατεώνες τους αστυνομικούς άλλο πια δεν μπορούσαν να φωνάζουν. 

Αντί γι αυτό μιλάγανε οι μάζες αναμεταξύ τους.

Τρεις ολόκληρες μέρες εμφανίζονταν αυτοί που υπηρετούσαν τον πανίσχυρο μηχανισμό

σαν εξουσιαστές του.

Οι εργάτες σταματώντας τη δουλειά δείχναν τη δύναμη τους.

Το καρπερό χωράφι δεν ήταν τίποτα άλλο ξαφνικά από πέτρινο έδαφος.

 
Αυτούς που δεν ζέσταιναν πια τα κάρβουνα από τη στοά ούτε το ακατέργαστο μαλλί γινότανε να τους ζεστάνει.

Τα ίδια τα παπούτσια των αστυνομικών θα φθείρονταν και κανέναν διάδοχο πια δεν θα βρίσκαν.

 
Μετά έσπασε η έλλειψη ενότητας της εξέγερσης τη δύναμη, μα ακόμη και τότε μια ολόκληρη μέρα δεν μπορούσαν να φθάσουν στις μάζες οι ίδιες οι διαταγές των μανδαρίνων για το σταμάτημα της απεργίας, γιατί βέβαια δίχως ατμό ήτανε σταθμευμένες οι λοκομοτίβες και τα ταχυδρομεία εγκαταλελειμμένα. 

Κι έτσι λοιπόν φανερώθηκε η ΜΕΓΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ.