Εμείς, κύριε, θα αντέξουμε;


Μπορεί η κυβέρνηση της Ελλάδας, με την ανοχή και την επίνευση τρόικας και Γερμανίας, να κάνει τα πάντα για να εμφανίσει μια ψευδή εικόνα σε όλους τους βασικούς τομείς της οικονομίας, αλλά η πραγματικότητα δεν κρύβεται. Όμως δεν κρύβεται ούτε η σκοπιμότητα: ο εξωραϊσμός δεν σχετίζεται με κάποια μελλοντική επί της ουσίας διευκόλυνση ή βοήθεια προς την Ελλάδα.


Αντιθέτως εξυπηρετεί τον κρίσιμο πολιτικό χρόνο που έχει ανάγκη η Άνγκελα Μέρκελ προκειμένου να φτάσει με άνεση στις εκλογές της, να τακτοποιήσει τα του οί­κου της και να αποφασίσει χωρίς πιέσεις το μέλλον όχι μόνο της Ελλάδας, αλλά και των υπόλοιπων «προβλη­ματικών» χωρών της Ευρωζώνης.


Η τρικοµµατική συγκυβέρνηση - παρά τις αστειότητες περί ανάπτυξης και συγκράτησης της ανεργίας - συνεχίζει την κατεδάφιση της χώρας ελπίζοντας ότι κάπως θα «ανταμειφθεί» από τους επιτηρητές. Μέχρι πρότι­νος ήλπιζε σε ένα «κούρεμα» χρέους. Γιατί, όμως, ήλ­πιζε;


Θεωρητικά τα πράγµατα... άλλαξαν και πλέον, ύστερα από την καταστροφή της Κύπρου, τα «κουρέματα» έχουν πρωτίστως εσωτερικό χαρακτήρα (bail in). Μα, για όποιον θυμάται, και το περίφημο PSI (των Παπαδήμου, Βενιζέλου, Σαμαρά και Καρατζαφέρη) κυρίως εσωτερικό «κούρεμα» ήταν, το οποίο πλήρωσαν οι τρά­πεζες, τα ταμεία και οι ιδιώτες μικροομολογιούχοι. Και εν συνεχεία πλήρωσε - και πληρώνει - τα «κερατιάτικα» ολόκληρος ο ελληνικός λαός, ο οποίος δανείστηκε περισσότερα από όσα υποτίθεται ότι «κουρεύτηκαν», μεταξύ άλλων και για την ανακεφαλαίωση των τραπε­ζών.


Ποια θα είναι, λοιπόν, η διαφορά; Στην πραγματικότητα, όπως ομολογούν και οι επιτηρητές, η φοροδοτική ικανότητα έχει εξαντληθεί. Η ιδιωτικοποίηση ακόμη και των φιλέτων του δημόσιου πλούτου αποφέρει ψί­χουλα, ενώ οι πωλήσεις των υπολοίπων περιουσιακών στοιχείων θα είναι εντελώς χαριστικές και ίσως με ζη­μία του Δημοσίου. Η εκμετάλλευση των όποιων και όσων ενεργειακών πόρων αργεί.


Το µόνο που απομένει είναι οι καταθέσεις και οι προσω­πικές περιουσίες. Ποιες καταθέσεις, όμως, όταν κατά συντριπτική πλειονότητα οι λογαριασμοί είναι άδειοι; Καθώς, λοιπόν, η Γερμανία έχει αποφασίσει να μην ρι­σκάρει τα δικά της κέρδη από την Ευρωζώνη σε «δαπα­νηρές» διασώσεις, οι κανόνες παραμονής στο ευρώ θα σκληρύνουν πολύ - και όποιος αντέξει. Εμείς, κύριε, θα αντέξουμε; Και πόσο;



Σταύρος Χριστακόπουλος
Πηγή: topontiki.gr