"Σε όσους επιθυμούν το θάνατο μου, εύχομαι να ζήσουν για πολύ για να δουν πως η Μπολιβαριανή Επανάσταση θα πηγαίνει από μάχη σε μάχη και από νίκη σε νίκη" έλεγε ο Πρόεδρος Ούγκο Τσάβεζ για όλους εκείνους που ανέμεναν το θάνατο του, μήπως τυχόν και ξεμπερδέψουν με το «αγκάθι» που αμφισβήτησε την παντοκρατορία των κυρίαρχων. Τη Μπολιβαριανή Δημοκρατία της Βενεζουέλας.
Και να που συνέβη.. Το ημερολόγιο έγραφε 5/3/2013. Αναμενόμενη εξέλιξη; Σαφώς. Η υγεία του μετά την επιστροφή του από την Κούβα, όπου υποβλήθηκε σε δύσκολες και επίπονες επεμβάσεις, στη Βενεζουέλα επιδεινώθηκε. Ο καρκίνος τον νίκησε. Δύσκολα όμως αποδέχεται κάποιος αυτό το νέο. Όχι για λόγους προσωπολατρίας. Ο Τσάβεζ δεν ήταν άγιος. Επέλεξε να υπερασπιστεί και να στηρίξει μια τάξη, χωρίς περιστροφές, απέναντι σε μια άλλη. Αλλά γιατί ο Ούγκο Τσάβεζ αντιπροσώπευε και θα αντιπροσωπεύει στο πέρας της ιστορίας, οράματα, ελπίδες και νίκες που γεννήθηκαν μέσα από τα συντρίμμια.
''Πριν τον Τσάβεζ μας ένοιαζε αν έχει το παιδί μας παπούτσια, πλέον μας νοιάζει αν έχει και του----->Συνέχεια
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου