Τέρμα πια οι αυταπάτες. Ή με τα αρχαία, ή με τους μεταπράτες

Τέρμα πια οι αυταπάτες. Ή με τα αρχαία, ή με τους μεταπράτες                                                                                       

Και βέβαια «ουδεὶς οἰκέτης δύναται δυσὶ κυρίοις δουλεύειν· ἢ γὰρ τὸν ἕνα μισήσει καὶ τὸν ἕτερον ἀγαπήσει, ἢ ἑνὸς ἀνθέξεται καὶ τοῦ ἑτέρου καταφρονήσει».

 

‘Η έχεις επιλέξει να δουλεύεις για τα αρχαία και θεωρείς, όπως λέει το Σύνταγμα, ότι η προστασία τους είναι υποχρέωση του κράτους,

‘Η προτιμάς να δουλέψεις για την αγορά και να συζητάς για την πολιτιστική κληρονομιά με όρους εμπορευσιμότητας- και όχι απλά εμπορικότητας.

Και να πούμε την αλήθεια, , τώρα που ο κ. Στέφανος Μίλερ είναι  πλέον «τέως» ως προς τη διεύθυνση της αρχαιολογικής  ανασκαφής στη Νεμέα και πρώην ως προς τη διεύθυνση της Αμερικανικής Σχολής Κλασικών Σπουδών, μάλλον ουδείς θα έδινε σημασία, αν δεν είχε κατατεθεί από 10ης Οκτωβρίου 2013 εκείνη η επιστολή του προς την ελληνική κυβέρνηση με την οποία φαίνεται να  μεταχειρίζεται τα αρχαία ως προϊόν προς συναλλαγή.

Η πρόταση; απίστευτη! Να επιλεγούν δέκα –προς το παρόν- αρχαιολογικοί χώροι η διαχείριση των οποίων να εκπλειστηριαστεί. (Bid είναι η λέξη που αναγράφεται για όσους πέσουν από τα σύννεφα). Να κρατήσει, λέει, το κράτος την κυριότητα και να επιτρέψει στον πλειοδότη να χτίσει ένα ξενοδοχείο, να φτιάξει ένα μουσείο, ένα καφέ/ εστιατόριο και ένα πωλητήριο, να προσλάβει προσωπικό- ναι, και αρχαιολόγους για ανασκαφές, ξεναγήσεις κ.α. και σεκιούριτι για τη φύλαξη. Και μετά, να καλεί τουρίστες από όλα τα μέρη της γης να παρακολουθούν τις ανασκαφές πληρώνοντας εισιτήριο. Θα έρχονται, διατείνεται, και θα ξαναέρχονται. Και γιατί αυτό δεν γίνεται μέχρι τώρα; Δεν κάνει κανένα κόπο να το εξηγήσει, όχι επειδή δεν του είναι γνωστό πως τέτοιου είδους τουρισμός θέλει άλλη αντιμετώπιση. Επειδή στόχος του είναι η εύνοια προς την ιδιωτική πρωτοβουλία.

Αφού λοιπόν ο πλειοδότης ανακηρυχθεί, θα εγκατασταθεί στον χώρο και θα τον νέμεται για 25 χρόνια- φερ’ ειπείν, λέτε. Και αν κάτι δεν κάνει σωστά, και αποδειχθεί πως ο αρχαιολογικός χώρος «υποφέρει» θα αποβάλλεται. Φυσικά, αφού πλέον θα έχει διαπιστωθεί ζημιά και φθορά των αρχαιοτήτων. Αυτών που, ας το επαναλάβουμε, το Σύνταγμα των Ελλήνων προβλέπει ότι προστατεύονται από το κράτος. Αν όμως οι αρχαιότητες αντιμετωπίσουν πρόβλημα, είναι πλέον πολύ αργά. Η πολιτική έως τώρα συνίσταται στην πρόληψη. Διότι,  -θα έπρεπε να ξέρει αφού έχει διευθύνει έργα ανασκαφών και αναστηλώσεων- συγκολλούμε και συντηρούμε τα σπασμένα και φθαρμένα από την Ιστορία και τον Χρόνο, όχι εκείνα που είναι πιθανόν να σπάσουν ή να καταστραφούν  τώρα… αυτό, το προλαμβάνουμε, ώστε να μη συμβεί.

Στο έγγραφο προς την ελληνική κυβέρνηση, ο κ. Μίλερ αναφέρει ότι μια ιδιωτική εταιρεία που κινείται από το κέρδος θα προστατεύσει τις αρχαιότητες και θα τις
χρησιμοποιήσει με τον καλύτερο τρόπο εφόσον θα είναι η πηγή
μακροπρόθεσμου εισοδήματος, ακριβώς όπως ο γεωργός συντηρεί τα χωράφια
του με προσοχή και σύνεση ώστε να αποκομίσει μεγαλύτερο εισόδημα από
αυτά. Βεβαίως δεν παραβλέπει το  γεγονός ότι η εταιρεία που θα έχει
υπό την διοίκησή της τις αρχαιότητες θα επιζητεί το μεγαλύτερο κέρδος
από αυτές… Και όλοι γνωρίζουμε ή φοβόμαστε, τι μπορεί να γίνει στο κυνήγι του κέρδους. Εκεί όπου δεν υπάρχουν αξίες, κανόνες, όρια, εκεί όπου μοναδικός θεός είναι το χρήμα.

Το σχέδιο Μίλερ δεν προβλέπει αρχαιολόγο στην μελλοντική
διεύθυνση των ενοικιαζομένων χώρων, αλλά κάποιον που να γνωρίζει από
“αρχαιολογικό έργο”. Δηλαδή έναν μάνατζερ αρχαιοτήτων. Προτείνει
μάλιστα στο ελληνικό κράτος να συστήσει “μια επιτροπή, ίσως 15μελή,
στην οποία θα αντιπροσωπεύονται τα υπουργεία Πολιτισμού, Τουρισμού,
Εκπαίδευσης, Οικονομικών και Ανάπτυξης”. Δηλαδή το Υπουργείο
Πολιτισμού να βάλει συνδιαχειριστή των αρχαίων εκτός από τον
ιδιώτη- επενδυτή, και τη μισή Κυβέρνηση. Μην πούμε τι θα γίνεται όταν τα υπουργεία Οικονομικών και Ανάπτυξης θα ακούν θεωρίες περί αυξημένων εσόδων.  Ο,τι γίνεται τώρα με τους χώρους πρασίνου στο προς έκτασιν φιλέτο του Ελληνικού. Που απλώς, καταργούνται ο ένας μετά τον άλλον.

Θεωρεί  επιθυμητό κάποιος από την Επιτροπή αυτή να μετέχει στο Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο, αλλά “οι σχέσεις μεταξύ του ΚΑΣ και Επιτροπής να καθορίζονται
προσεκτικά”. Δηλαδή, έξω και το ΚΑΣ. Ο κατά νόμον ανώτατος φορέας που γνωμοδοτεί καθοριστικά για την προστασία των αρχαίων. Ισως αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα. Στη φύση του συμβουλίου, στον θεσμό που αυτό εκπροσωπεί.

 Κι επειδή γνωρίζει πως για όλα τα παραπάνω ενδεχομένως να
αντιδράσει η Αρχαιολογική Υπηρεσία, την «δίνει» στεγνά. Στην επιστολή του προς την κυβέρνηση τους κατηγορεί ότι τα λένε αυτά επειδή πληρώνονται για να ασκήσουν τα καθήκοντά τους και έχουν ρυθμίσει τη ζωή τους με βάση τα συγκεκριμένα οικονομικά (για φαντάσου! Πληρώνονται από το κράτος οι δημόσιοι υπάλληλοι. Είναι δηλαδή… κρατικοδίαιτοι). Αναγνωρίζει ότι κάποιοι αρχαιολόγοι αγαπούν αυτό που κάνουν, όμως λέει ότι υπάρχουν και πολλοί γραφειοκράτες, που πρέπει να μειωθούν.

Το μέγα ερώτημα για όλα αυτά είναι: τι λένε για την πρόταση του Στέφανου Μίλερ οι παράγοντες της οικονομικής ζωής του τόπου οι οποίοι τον συντρέχουν μέσω του σωματείου «Οφέλτης» τόσα χρόνια για τις εργασίες στη Νεμέα; Του έχει συμβουλευθεί; Τον συμβούλεψαν κάτι; Ποιος να ξέρει;

http://entexnos.wordpress.com/