Δημόσιος χαρακτήρας της Πολιτιστικής μας Κληρονομιάς

Ανακοίνωση για το δημόσιο χαρακτήρα της Πολιτιστικής μας Κληρονομιάς

16.4.2014

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Πολιτιστική παράδοση και Πολιτιστική κληρονομιά είναι τα υλικά αγαθά-τοπία, κτίρια, μνημεία, αντικείμενα-καθώς και τα άυλα αγαθά όπως η γλώσσα, η λογοτεχνία, μουσικοχορευτική παράδοση του κάθε τόπου. Ο πολιτιστικός αυτός πλούτος κάθε λαού μεταβιβάζεται από γενιά σε γενιά και αποτελεί ενιαίο σύνολο που βοηθά τους ανθρώπους να συνδέσουν το παρόν με το παρελθόν τους εκτελώντας μια ζωτικής σημασίας λειτουργία. Ο ρόλος λοιπόν της Πολιτιστικής κληρονομιάς είναι δυναμικός και η πολιτική  πρέπει να έχει ως στόχο να φέρει αυτόν τον δυναμικό ρόλο στο προσκήνιο: γιατί άνθρωποι χωρίς ιστορία είναι άνθρωποι χωρίς μέλλον.

Το τελευταίο διάστημα ο δημόσιος  χαρακτήρας της Πολιτιστικής μας κληρονομιάς δέχεται συντονισμένη επίθεση, τόσο από τον Υπουργό Διοικητικής Μεταρρύθμισης κ. Μητσοτάκη μέσω αλλεπάλληλων δηλώσεων του, όσο και από συγκεκριμένους κονδυλοφόρους των ΜΜΕ σε διατεταγμένη υπηρεσία, οι οποίοι εξυπηρετούν συγκεκριμένα συμφέροντα κέντρων εξουσίας.

Δεν είναι δυνατόν ο Υπουργός ΔΜΗΔ κ. Μητσοτάκης ανερυθρίαστα, χωρίς ίχνος ντροπής και ενοχής, να δηλώνει δημόσια χρησιμοποιώντας το παράδειγμα του αρχαιολογικού χώρου της Δήλου, ότι χρειάζεται ένας αρχαιοφύλακας το χειμώνα και σαράντα το καλοκαίρι και η υπηρεσία αυτή μπορεί να καλυφθεί από ιδιωτικούς υπαλλήλους εταιρειών σεκιούριτι. Σκόπιμα ξεχνά τααλλεπάλληλα κρούσματα κλοπών που έχουν σημειωθεί σε όλη την Ελλάδα από συγκεκριμένους υπαλλήλους των εταιρειών αυτών, διαγράφει από τη μνήμη του ότι στην κλοπή της Εθνικής Πινακοθήκης τη φύλαξη είχε αναλάβει ιδιωτική εταιρεία, έντεχνα ξεπερνά το γεγονός ότι τα χρήματα που δίνονται από το κράτος για έναν υπάλληλο ιδιωτικής εταιρείας αντιστοιχούν σε τρείς μόνιμους δημόσιους υπαλλήλους, με τους οποίους θα επανδρώνονταν καλύτερα και με μεγαλύτερη ασφάλεια οι υποστελεχωμένες – από την ίδια την πολιτική ηγεσία – υπηρεσίες του ΥΠΠΟΑ. Ως άνθρωποι με αδύνατη μνήμη, αυτός και οι συν αυτώ, δεν εξετάζουν καθόλου τους κινδύνους που ελλοχεύουν από τη «φύση» της στελέχωσης των εταιρειών αυτών την ίδια στιγμή που έχουν αποδυναμώσει την ασφάλεια, τη συντήρηση, τις υποδομές των Μουσείων και των Αρχαιολογικών Χώρων.

Προφανώς αυτά όλα συμβαίνουν επειδή ο ίδιος και οι συγκεκριμένοι δημοσιογράφοι αντιλαμβάνονται τα πράγματα με ένα δικό τους μοναδικό τρόπο. Θέλουν να παραδώσουν την πολιτιστική μας κληρονομιά βορά στα χέρια επίδοξων αρχαιοκαπήλων, προκειμένου, όπως έχει συμβεί παλαιότερα έτσι και στο μέλλον, να δημιουργηθούν και άλλες ιδιωτικές συλλογές (οι οποίες ενίοτε εκ των υστέρων νομιμοποιούνται) και να προστεθεί κι άλλος, κλεμμένος, πολιτιστικός πλούτος σε πολλά, μεγάλα, ιδιωτικά Μουσεία του εξωτερικού.

Η προστασία της πολιτιστικής μας κληρονομιάς είναι ένα φλέγον ζήτημα στην εποχή μαςπου αγγίζει τους εργαζόμενους της αρχαιολογικής υπηρεσίας, τους ειδικούς, τον απλό πολίτη που ευαισθητοποιείται σε τέτοια θέματα και ταυτόχρονα αποτελεί μια επιτακτική ανάγκη καθώς το διεθνές εμπόριο και λαθρεμπόριο έργων τέχνης γνωρίζει μεγάλη άνθηση τις τελευταίες δεκαετίες.

Τα ετήσια κέρδη που αποφέρει το εμπόριο κλεμμένων έργων τέχνης και αρχαιοτήτων υπολογίζονται στα 11 δις δολάρια – 60000 έργα τέχνης γίνονται αντικείμενο κλοπής στην Ευρώπη κάθε χρόνο – η παράνομη διακίνηση πολιτιστικής κληρονομιάς είναι ο τρίτος πιο διαδεδομένος τύπος παράνομου εμπορίου παγκοσμίως μετά το εμπόριο ναρκωτικών και όπλων. (Συνέδριο Διεθνούς Συμβουλίου Μουσείων ICOM)

Με τον ίδιο τρόπο αντιλαμβάνονται τα εργασιακά δικαιώματα. Ονειρεύονται εργαζόμενους-δούλους, ειδικά τους εργαζόμενους της αρχαιολογικής υπηρεσίας, αυτούς, που από συστάσεως του Ελληνικού κράτους παρ’ όλες τις αντίξοες συνθήκες – που συνεχώς επιδεινώνονται λόγω της έλλειψης επαρκούς κρατικής βοήθειας – έχουν θυσιάσει και τη ζωή τους ακόμη για να αναδειχθεί, να συντηρηθεί, να φυλαχθεί η πολιτιστική μας κληρονομιά. Μας δηλώνει λοιπόν, ότι χρειάζεται ένας φύλακας τον χειμώνα σ’ ένα νησί-αρχαιολογικό χώρο, 3,4 τετραγωνικών χιλιομέτρων, να εργάζεται νυχθημερόν σε εικοσιτετράωρη βάρδια χωρίς ημέρες ανάπαυσης και ξεκούρασης. Έτσι αντιλαμβάνεται ο κ. Μητσοτάκης τη φύλαξη σε όλη την Ελλάδα.

Αυτές οι αντιλήψεις είναι ξένες σε μας τους εργαζόμενους του Υπουργείου Πολιτισμού και δηλώνουμε απερίφραστα ότι η επόμενη μέρα της Πολιτιστικής μας κληρονομιάς δεν θα μας βρεί με Μουσεία και Αρχαιολογικούς χώρους που θα αντιμετωπίζονται από την πολιτική ηγεσία μόνο ως πηγή κέρδους και ως αγοραίο προϊόν. Αντίθετα το σύνολο της Πολιτιστικής μας κληρονομιάς θα συνεχίσει να αποτελεί δημόσιο αγαθό άρρηκτα δεμένο με την κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη της κοινωνίας και την καθημερινή ζωή των πολιτών όλου του κόσμου.

Δεν θα επιτρέψουμε να περάσουν αυτά τα απεχθή και οργανωμένα σχέδια ιδιωτικοποίησης της πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Θα είμαστε απέναντί τους μαζί με όλη την κοινωνία. Να τους θυμήσουμε ότι, το γεγονός πως δεν έχουμε σβηστεί κατά τη διάρκεια των αιώνων από τον ιστορικό χάρτη οφείλεται στη διασφάλιση της πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Την παραλάβαμε από τους προγόνους μας και φώτισε την παγκόσμια εξέλιξη της ανθρωπότητας σε όλα τα επίπεδα. Χρέος ιερό έχουμε να την παραδώσουμε αναλλοίωτη στους απογόνους μας.

Γιατί όπως είπε και ο Στρατηγός Μακρυγιάννης στα Απομνημονεύματά του (1829-1850):

[...]Είχα δυο αγάλματα περίφημα, μια γυναίκα κι ένα βασιλόπουλο, ατόφια – φαίνονταν οι φλέβες, τόσην εντέλειαν είχαν. Όταν χάλασαν τον Πόρο, τα ‘χαν πάρει κάτι στρατιώτες, και στ’ Άργος θα τα πουλούσαν κάτι Ευρωπαίων χίλια τάλαρα γύρευαν. Πήρα τους στρατιώτες, τους μίλησα: «Αυτά και δέκα χιλιάδες τάλαρα να σας δώσουνε, να μη καταδεχτείτε να βγουν από την πατρίδα μας. Γι’ αυτά πολεμήσαμε».

πηγή: http://www.neapnyka.gr